اساس روش GMAW بر برقراری قوس الکتریکی میان الکترود (سیم‌جوش) مصرف شدنی و قطعه کار می‌باشد و قوس و حوضچه جوش توسط گاز بی اثر محافظت می‌گردد. این روش به دو صورت اتوماتیک و نیمه اتوماتیک قابل انجام می‌باشد. تمام فلزات و آلیاژهای مهم صنعتی مانند فولادهای کربنی، فولادهای کم آلیاژ، فولادهای زنگ نزن، آلیاژهای آلومینیم، مس، نیکل، در تمام وضعیتها با ازاین روش قابل جوشکاری می‌باشند.

تاریخچه فرایند

روشهای معمول در تکنولوژی جوشکاری را می‌توان به صورت زیر دسته‌بندی کرد:

الف) جوشکاری ذوبی

ب) جوشکاری فشاری

الف: جوشکاری ذوبی شامل روشهایی همچون قوس الکتریکی، الکترود دستی زیرپوردی، MIG/MAG ، TIG، پلاسما، جوشکاری گاز، الکترواسلاگ، اشعه الکترونی و اشعه لیزری می‌شود.

ب: جوشکاری فشاری جوشکاری فشاری نیز خود شامل جوش مقاومتی، اصطکاکی، مافوق صوتی، انفجاری و نفوذی می‌باشد.

جوشکاری TIG همان جوشکاری آرگون می‌باشد که از یک الکترود غیر مصرفی که معمولاً از جنس تنگستن است (به علت دمای ذوب بالای آن) جهت ایجاد قوس به کار می‌رود و گاز خنثی که همان آرگون است جهت محافظت از جوش استفاده می‌شود. جوشکاری MIG/MAG یا گاز محافظ: جوشکاری قوس الکتریکی با گاز محافظ شامل دو روش MIG و MAG می‌باشد. تفاوت بین این دو روش در نوع گاز مصرفی بوده که برای محافظت جوش بکار می‌رود. در روشMIG گاز محافظ از نوع گاز خنثی (آرگون یا هلیوم) بوده، در حالیکه در روش MAG گاز محافظ فعال بوده (نظیر CO2 یا ترکیبی از آن با آرگون). جوشکاری پلاسما یا همان PAW . واژه پلاسما به معنای گاز یونیزه شده بوده و حال چهارم وجودی ماده می‌باشد. چنانچه هوا یا گاز محافظ در قوس الکتریکی شرایط گذر به حالت پلاسما را بیابند، قوس الکتریکی مربوطه دارای انرژی حرارتی زیادی خواهد شد به طوری که درجه حرارت قوس به بیش از 20000 درجه سانتیگراد می‌رسد.

ساخت و تولید

MandP

--علی شهروی--

برای دیدن بقیه متن بر روی لوگوی زیر کلیک کنید